Je bent met meer dan honderd mensen op een plaats waar een bijzondere sfeer hangt... Een concert, een viering, een meditatiedag of een conferentie en je ervaart een mix van verwachting, aanbidding, samenzijn en stilte. Je wacht tot de band of spreker opkomt, de muziek begint te klinken. In tegenstelling tot dit hadden de volgelingen geen flauw benul wat hen te wachten stond. Maar op de eerste dag van de week, tien dagen na Jezus’ Hemelvaart, gebeurde het...
De discipelen moeten een enorme positieve kracht en liefde in hun hart hebben gevoeld tijdens het ritueel dat wij nu Pinksteren noemen. Ik noem het met opzet ritueel omdat er iets groots en emotioneels gebeurde toen de leerlingen en een grote groep volgelingen bij elkaar waren in een huis om te bidden en te wachten op Jezus’ belofte dat de Heilige Geest over hen zou komen.
“Plotseling klonk er vanuit de hemel een geluid als van een hevige windvlaag, dat het huis waar ze zich bevonden geheel vulde.”
Ik stel me zo voor dat de liefde van Christus hun harten opende voor de belangrijke taak om die liefdesenergie uit te delen aan de mensheid. Een vernieuwende kracht die aanzet tot enthousiasme en motivatie. Een reinigingsritueel waarna hun wereld veranderde. Een symbolisch gebeuren. Een innerlijk weten. Het verspreidde zich van hoofd tot hoofd, lees: van hart tot hart.
In mijn kindertijd dacht ik altijd dat die vuurtongen echte vlammen waren op hun hoofden, maar nu weet ik dat dit een etherisch waarneembaar verschijnsel moet zijn geweest. De leerlingen werden vervuld van de Geest. Hun hart werd aangeraakt. Dat kun je in geen geval voor jezelf houden! Kortom, dan kun je niets anders meer dan vanuit je hart verbinding maken en communiceren met je medemens.
Reacties
Een reactie posten