Het is gedaan. Het is gezegd, en in de geest van Hildegard verlies ik mijn vertrouwen in de Geest nooit meer. Een sprankje licht, een tipje van de sluier, een zuchtje in een mateloze orkaan. Niet meer en niet minder was het werk dat ik voor de Bonaventurakerk heb gemaakt. Het is en was. Voor alles is een tijd.
Het universum van het feest is weer voorbij. De 400 bezoekers hebben mij en mijn werken verlicht. "Ik draag de adem van alles wat leeft" ademt door. Stil en teruggetrokken. Wat blijft is een afdruk op de ziel van de beschouwer. Een nabeeld op de zuil in de kerk.
Een beeld van een duif die plotseling opstijgt vanachter de preekstoel...rozenblaadjes waaien op...
Ik adem verder. Leef weer toe naar nieuwe vormen. Kijk uit naar boeiende ontmoetingen en opdrachten.
Het woordveld komt in beeld: tuinen, het heilige groen, Maria, Hortus Conclusus, de omsloten tuin,
openbloeien, flora, bron van levend water, rozenstruik, Hooglied, zodenbank....
Reacties
Een reactie posten