Binnengekomen in de kerk valt me direct de hoeveelheid aan vormen en kleuren op. Gek genoeg is alles wel in perfecte harmonie ondanks dat ik niet weet waar ik als eerste naar moet kijken. Op deze druilerige, sombere winterdag straalt binnen in de St-Bonaventurakerk toch iets van warmte en eenheid, hoewel ik moederziel alleen door het middenpad loop, geen kerkgangers om me heen en direct voel dat de verwarming op nul staat. Het is er ijskoud! De neogotische stijl is mooi, de kerk is met aandacht ontworpen. Ik word er stil van. Zo heel anders dan in een viering is het nu: stil, sereen, mystiek en vooral heel ruimtelijk en heilig.
Zoveel plekken daar die me aantrekken en inspireren: de bijna oosters aandoende vloertegels in mozaïek gelegd, het Christusaltaar met het Heilig Hartbeeld, de Mariakapel, de blauwe "hemel" boven de tabernakel...Het duizelt me, en dan zegt mijn innerlijke stem "Ga eens rustig zitten, schep ruimte voor de Geest. Luister, kijk en voel..."
Als in een pop-upvenster verschijnen beelden, woorden en muziek. Bijna tastbare beelden van bloemen, planten, vogels die door de kerk vliegen. Ik ruik het en hoor de vleugelslag die een lichte windvlaag langs mijn hoofd doet glijden. Het Magnificat van Arvo Pärt, vlammen op hoofden, lichtflitsen en zachte rode kussentjes in de banken waar kleine kinderen op liggen te slapen. Ik hoor ze ademhalen. Twaalf stoere mannen leunen over de balustrade, net als ik hoopvol uitkijkend naar iets wat komen gaat. Kerels die met geestdrift en passie hun levensadem gebruiken om anderen te inspireren.
Bijna bevroren ontwaak ik langzamerhand. Mijn rug is stijf, mijn handen bleek. Als ik even later nog wat foto's wil maken van de houten panelen met de afbeeldingen van st. Barbara, st. Clara en st. Ioanna, valt bij de laatstgenoemde sterke heilige vrouw naast het Christusaltaar mijn mobiele telefoon uit. Hij geeft een lege accu aan. Ach, wat doet het er toe. Ik ben gevuld, vervuld en opgeladen. De Geest was hier. In deze prachtige kerk en in mij.
Reacties
Een reactie posten