Innerlijke orde

Iets nieuws scheppen gaat bij mij altijd hand in hand met reflectie en orde scheppen in een goed gevuld hoofd. Ik besteed veel tijd aan het op orde stellen van gedachten. Ik lees altijd veel en vaak in meerdere boeken tegelijk. Het schrijven is een reactie op de veelheid van informatie die ik tot me laat komen. Ik schrijf het deels van me af, en deels krijg ik hierdoor innerlijke orde en rust.

Een uurtje lopen schept ook orde in de chaos. De frisse lucht, de fysieke beweging en het waarnemen van de prachtige natuur maakt mij een lichter mens. Ik adem inspiratie in en uit. Er ontstaat contact tussen buiten en binnen. Hij en ik komen samen in een scheppend principe. Doodgewoon op een paadje in het park als ik de hond uitlaat. Mooi.

Als puber had ik last van hyperventilatie en later een verkeerd stemgebruik door te weinig ademsteun en een te hoge ademhaling. Ik merk nog steeds, in tijden van stress en als ik verder van mijzelf ben afgedreven, minder longinhoud en een krampachtige uitademing. Ondanks meditatie en perioden van stille tijd kan ik hiervan echt last hebben. Het lijkt me nu een juist moment om te reflecteren op mijn eigen ademhaling.

Ik wil op zoek gaan naar mijn eigen levensadem.
-Wat adem ik in en uit?
-Hoeveel levenslucht heb ik en waarmee is die lucht gevuld?
-Is het wel zuivere lucht of zwaar vervuild?
-Loopt mijn innerlijke orde wel parallel aan mijn ademhaling?
-Klopt mijn hart wel in de juiste maat?
-Adem ik voldoende open?
-Luister ik wel echt naar God's stem?

Vandaag heb ik een moodboard gemaakt bij het thema Levensadem.
Veel afbeeldingen wijzen naar leven en dood, natuur, een aantal visioenen van Hildegard von Bingen, het heilig vuur, aandacht en stilte, de fysieke en etherische mens, het gebed en een aantal afbeeldingen van Bijbelse verhalen.





Reacties