Ik draag de adem van alles wat leeft

Hildegard von Bingen. Ik ben mijn hele leven al onder de indruk van deze vrouw. Ze was in haar tijd, ze leefde van 1098-1179, zoals we nu zouden noemen een powervrouw. Een mystica die hield van krachtig optreden en standvastigheid. Ze was een eigenzinnig abdis en actief op het gebied van schrijven, muziek componeren, plantkunde en allerlei wetenschappen (de vrije kunsten) die in de Middeleeuwen vaak door kloosterlingen beoefend werden. Ze stond haar mannetje als hoofd van een groot Benedictijns klooster en werd bekend om haar vele visioenen over de samenhang van de kosmos. Bijzonder vind ik haar vrouwelijk godsbeeld; ze stelde dat man en vrouw voor God gelijk waren. In die tijd tamelijk gewaagd.
In haar boek 'Physica'  beschrijft ze 513 planten, dieren, metalen en stenen en hun geneeskrachtige werking. Ze gelooft in de cyclus van leven waarin God het heilig vuur is, volgens haar eigen zeggen de Heilige Geest.

De titel van deze blog, is van haar hand.

"Ik draag de adem van alles wat leeft.
Ik adem in de planten en de bloemen. Ik ben de verborgen kracht in de onzichtbare wind, en zonder mij kan niemand leven. Geen vuur kan branden zonder mij."

Sinds een aantal jaren ben ik (met tussenpozen) bezig met het project Hortus Conclusus, waarin ik verbeelding geef aan het thema De omsloten tuin. Een middeleeuws begrip dat zijn oorsprong vindt in Hooglied, maar voor mij een metafoor is voor introspectie en de kracht van natuur. In deze thematiek krijgt Hildegard een plek met haar visie op de kleur groen. Dit heilige groen, de Sancta Viriditas, symboliseert de groeikracht in alles dat leeft. Toen ik gevraagd werd mee te doen aan het Feest van de Geest zag ik een relatie tussen beiden: de tuin ademt leven.  Plant, dier, mens, de levensfontein. Alles vervuld door de Heilige Geest. Ik ben benieuwd hoe deze twee sporen elkaar gaan raken...

Reacties